Απαιτείται “Καλλικράτης” και για ελαιοτριβεία - πυρηνελαιουργεία

''Μέθοδοι διαχείρισης αποβλήτων των ελαιουργείων υπάρχουν και εφαρμόζονται στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου, όμως όλες έχουν οικονομικό κόστος και οι περισσότερες προβλήματα κατά την εφαρμογή τους. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζεται να επιβάλει ποινές από το 2011, για τη ρύπανση που προκαλούν τα απόβλητα των ελαιουργείων. Στην Ελλάδα επιβάλλεται να γίνει εκσυγχρονισμός ελαιοτριβείων και πυρηνελαιουργείων, καθώς επίσης να εφαρμοστεί ''Καλλικράτης'' με τη στήριξη της Πολιτείας, τόσο για την καλύτερη διαχείριση των αποβλήτων όσο και για την πιστοποίηση του ελαιόλαδου''. Αυτά τονίστηκαν σε ημερίδα στο Ινστιτούτο Ελαίας Καλαμάτας, που οργάνωσαν το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, στο πλαίσιο του προγράμματος «Oleico+». Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Χανίων, Κωνσταντίνος Χαρτζουλάκης, αναφερόμενος στην εικόνα της Κρήτης, είπε ότι τα περισσότερα ελαιουργεία είναι κοντά σε τουριστικές περιοχές και γι’ αυτό έχουν κατατεθεί προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ανέφερε ότι η λύση που «περπατάει» περισσότερο για τη διαχείριση των αποβλήτων είναι αυτή που συνδυάζει την παραγωγή εδαφοβελτιωτικών. Παρατήρησε όμως πως είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στα μικρά ελαιουργεία, που είναι τα περισσότερα στη χώρα μας. Ο κ. Χαρτζουλάκης ενημέρωσε ότι στην Κρήτη μελετήθηκε για 5 χρόνια η διάθεση του κατσίγαρου σε ελαιώνες, σε δέντρα 20 - 25 χρόνων, και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. «Είχαμε θετικά στοιχεία και δε δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα στον υδροφορέα», είπε ο κ. Χαρτζουλάκης και πρόσθεσε πως «η νομοθεσία είναι το πρόβλημα, καθώς θεωρεί ότι τα λιόζουμα μέσω του εδάφους καταλήγουν στους υδάτινους αποδέκτες. Γι’ αυτό ελαιοτριβείς και συνεταιρισμοί δεν έχουν πάρει άδεια». Μιλώντας ευρύτερα για την προώθηση του ελληνικού ελαιολάδου, ο διευθυντής του ινστιτούτου παρατήρησε ότι «πρέπει να είναι πιστοποιημένο σ’ όλα τα στάδια, όπως το ζητάει η αγορά», και πρότεινε: «Να κάνουμε μεγαλύτερες μονάδες ελαιοτριβείων. Να εκσυγχρονιστούν και να γίνουν 2 φάσεων με ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο. Να εκσυγχρονιστούν τα πυρηνελαιουργεία για να επεξεργάζονται πυρήνα με αυξημένη εργασία. Να κάνουμε ''Καλλικράτη'' στις μονάδες επεξεργασίας».
Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Νικόλαος Καλογεράκης παρουσίασε 10 τεχνολογίες διαχείρισης αποβλήτων ελαιοτριβείων που εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα: Κομποστοποίηση σε σειράδια στην Ισπανία. Κομποστοποίηση σε U διάδρομο στην Ισπανία. Ηλεκτρο-κροκκίδωση στην Ισπανία. Αερόβια βιολογική επεξεργασία στην Αμφιλοχία. Εξάτμιση - υδρόλυση - οξείδωση στη Σπάρτη. Φυτοεξυγίανση στην Ιταλία. Κομποστοποίηση 2 και 3 φάσεων στην Ιταλία. Αναερόβια χώνευση σε μονάδα βιολογικού καθαρισμού στην Πορτογαλία (που τη θεώρησε ως την πιο σοβαρή λύση). Παραγωγή στερεών καυσίμων στην Πορτογαλία. Και τέλος, συν-κομποστοποίηση αποβλήτων στην Πορτογαλία. Αναφερόμενος στη μηδενική λύση των διφασικών ο κ. Καλογεράκης είπε ότι παράγουν το καλύτερο ποιοτικά λάδι (όπως και τα τριφασικά νέας γενιάς), όμως παρατήρησε πως μεταφέρουν το πρόβλημα στα πυρηνελαιουργεία, τα οποία χρειάζονται τεχνολογική αναβάθμιση. Εκτίμησε δε ότι η επιδότηση είναι απαραίτητη, με ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο. Ο κ. Καλογεράκης παρατήρησε πως «η επιφανειακή διάθεση σε ελαιώνες και η φυσική αποκατάσταση ο οικονομικότερος τρόπος διαχείρισης. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κατάλληλη νομοθεσία και ελαιοτριβείς - παραγωγοί που να τα απλώνουν». Επίσης, ενημέρωσε ότι «στο Ηράκλειο εφαρμόζεται και άλλο σύστημα με διήθηση κατσίγαρου με σύστημα φίλτρων από φυσικές και χημικές ουσίες και έσοδα από πολυφαινόλες και ξυλεία». Σημείωσε πως «όλες οι μέθοδοι έχουν κόστος και πολλές είναι οικονομικά βιώσιμες, ενώ από το 2011 έρχεται ρήτρα από την Ε.Ε., όπως για τα σκουπίδια».

Πηγή: εφημερίδα Ελευθερία