Από τον μύκητα του μεταχρωματικού έλκους κινδυνεύουν τα πλατάνια της Μεσσηνίας. Η ασθένεια παρουσιάζεται σήμερα και στους γειτονικούς Νομούς της Αρκαδίας και της Ηλείας με σημαντικότερα πλοβλήματα στους Δήμους Μεγαλόπολης και στην περιοχή του Ατσίχολου στο Δήμο Γόρτυνος. Η ασθένεια εισήχθη στην Ελλάδα το 2003 από τη Γαλλία και την Ιταλία όπου σημειώθηκαν μεγάλες καταστροφές. Τα νεαρά πλατάνια μάλιστα καταστρέφονται σε χρόνο λιγότερο των 2 ετών, ενώ τα μεγαλύτερα μπορεί να επιβιώσουν για περισσότερα χρόνια αλλά ο θάνατός τους είναι αναπόφευκτος. Το πλέον εμφανές σύμπτωμα είναι ο ξαφνικός μαρασμός τμήματος της κόμης (κιτρίνισμα φυλλώματος). Εμφανίζεται την άνοιξη και νωρίς το καλοκαίρι που οι ανάγκες των δέντρων για νερό είναι αυξημένες. Ο μύκητας εισβάλλει στα υγιή δέντρα από πληγώσεις των κορμών, κλαδιών και ριζών και ο κυριότερος παράγοντας μετάδοσης είναι ο άνθρωπος με την μεταφορά προσβεβλημένου φυτευτικού υλικού, ξυλεία, χρήση εργαλείων σε προσβεβλημένα δέντρα ή την μεταφορά προσβεβλημένου πριονιδίου με το νερό ή τον αέρα.Η ασθένεια αντιμετωπίζεται με την καταστροφή των προσβεβλημένων, με απομάκρυνση των γειτονικών δέντρων, αποφυγή χρήσης εργαλείων και χωματουργικών μηχανημάτων και απολύμανσή τους μετά τη χρήση σε προσβεβλημένες περιοχές. Το πρόβλημα δεν είναι απλό και από αντίστοιχες ασθένειες έχουν εξαφανιστεί άλλα δέντρα όπως οι φτελιές και τα κυπαρίσσια. Βέβαια με το πέρασμα του χρόνου για τα κυπαρίσσια δημιουργήθηκαν ανθεκτικοί σπόροι και ξαναδημιουργήθηκαν τα δέντρα, αλλά για τα πλατάνια θα είναι καταστροφή αν η ασθένεια εξαπλωθεί, αφού σε πολλές των περιπτώσεων αποτελούν μνημείο φυσικής κληρονομιάς και σε πλατείες και πάρκα πολλών περιοχών αποτελούν σήμα κατατεθέν, αφού χρονολογούνται πάνω από έναν ή δύο αιώνες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου