Ποια είναι τελικά η λύση για τα απόβλητα των ελαιοτριβείων...

Κάθε χρόνο, τα τελευταία τουλάχιστον δέκα έτη, θυμόμαστε όλοι το πρόβλημα των υγρών αποβλήτων των ελαιοτριβείων κατά την ελαιοκομική περίοδο, ή κατά την περίοδο της άνοιξης που ακολουθεί λόγω των επιπτώσεων της διάθεσής τους σε κοίτες ποταμών και ρέματα. Δυστυχώς από την επίσημη Πολιτεία και τους τοπικούς φορείς καμία συγκροτημένη ενέργεια δεν έχει γίνει στην κατεύθυνση της εφαρμογής των αποτελεσμάτων της έρευνας για την επίλυση του θέματος. Δικαιολογημένα λοιπόν αναρωτιέται κανείς, ποιος επιστημονικός φορέας ήταν αυτός που εισηγήθηκε τις προτάσεις, που παρουσιάστηκαν για την επίλυση του προβλήματος από την Νομαρχία Μεσσηνίας, στον υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης; Με βάση ποια δεδομένα και αξιολογώντας ποιες λύσεις προτάθηκε η συγκεκριμένη λύση; Ποιοι από τους φορείς που εργάζονται εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια στο πρόβλημα της διάθεσης των υγρών αποβλήτων των ελαιουργείων, κλήθηκαν να καταθέσουν τις προτάσεις τους και τα αποτελέσματα της μακροχρόνιας έρευνάς τους στο αντικείμενο αυτό; Γνωρίζουν αυτοί που εισηγήθηκαν την μετατροπή των ελαιοτριβείων σε διφασικά τα ποσά ενέργειας που χρειάζονται για την ξήρανση όλης αυτής της ποσότητας διφασικού αποβλήτου αλλά και τα ποσά εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα από την καύση του ξηρού υπολείμματος για παραγωγή ενέργειας; Γνωρίζουν μήπως ότι η χώρα μας έχει ήδη υπερβεί τα όρια εκπομπής αέριων ρύπων για τα οποία έχει δεσμευθεί με το πρωτόκολλο του Κιότο; Με την καύση θα ελαχιστοποιηθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στο Νομό; Με την απαγόρευση διάθεσης σε όλους τους φυσικούς αποδέκτες θα λυθεί το πρόβλημα του κατσίγαρου (λιόζουμο); Γνωρίζουν αυτοί που προτείνουν αυτές τις λύσεις τα αποτελέσματα μακροχρόνιων και κοπιαστικών ερευνών δεκάδων επιστημόνων παγκοσμίως, που αποδεικνύουν ότι η διάθεση αυτού του φυσικού χυμού της ελιάς στο έδαφος σε συγκεκριμένες δοσολογίες και σε διάφορες καλλιέργειες, όχι μόνο δεν είναι επιβλαβής, αλλά στην ουσία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην ανακύκλωση των θρεπτικών στοιχείων; Τι ποιο οικολογικότερο περιβαλλοντικά, οικονομικότερο, και χωρίς καμία δυσμενή κοινωνική επίπτωση, από την απευθείας διάθεση του κατσίγαρου (λιόζουμου) σε παρακείμενες των ελαιοτριβείων καλλιέργειες; Ας μας πουν τώρα αυτοί που προτείνουν την λύση της συγκέντρωσης, ξήρανσης και καύσης εκατοντάδων χιλιάδων τόννων διφασικού αποβλήτου με ποιο τρόπο θα αποφύγουν την όχληση από δυσάρεστες οσμές. Ολα αυτά, την στιγμή μάλιστα, που ενώ λειτουργούν μόλις το 5-10% των ελαιτριβείων ώς διφασικά, ήδη υπάρχει τεράστιο πρόβλημα δυσάρεστων οσμών. Το λιόζουμο, από την άλλη, μετά την διάθεσή του στο έδαφος, αποδεδειγμένα αποδομείται μέσα σε λίγες ημέρες και οι οσμές είναι από ελάχιστες έως ανύπαρκτες στο ίδιο το χωράφι και όχι σε απόσταση χιλιομέτρων!!! Ποια η λογική της ξήρανσης και καύσης χιλιάδων τόννων οργανικής ουσίας και θρεπτικών στοιχείων που περιέχονται στο λιόζουμο, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα, σύμφωνα με σειρά πειραμάτων, να αντικαταστήσουν μερικώς ή και πλήρως την χημική λίπανση ελαιώνων, αμπελιών κ.λπ.; Αν αυτή είναι η περιβαλλοντικά και κοινωνικά βέλτιστη λύση για ποιο λόγο δαπανήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από ευρωπαϊκά και εθνικά ερευνητικά προγράμματα σε συνεργασίες του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. με διάφορα πανεπιστήμια, ελληνικά και διεθνή, για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα; Ποια η λογική εξάτμισης εκατοντάδων χιλιάδων τόννων νερού, σε μια εποχή που σίγουρα αυτό σπανίζει και λόγω της συνεχόμενης ανομβρίας θα συνεχίσει να είναι σε έλλειψη; “Εχει γίνει κάποια μελέτη που να λαμβάνει υπόψη της όλα τα παραπάνω δεδομένα και να αξιολογεί την οικονομικότητα και την πρακτικότητα κάθε μεθόδου; Μήπως τελικά ο σκοπός δεν είναι η λύση του προβλήματος αλλά η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων που θα αποκομίσουν κέρδη από την προτεινόμενη και τελικά προωθούμενη ‘‘λύση’’;

Πηγή: εφημερίδα Ελευθερία
* Ο Παναγιώτης Κάτσαρης είναι γεωπόνος βιοτεχνολόγος στο Εθνικο Ιδρυμα Αγροτικής Eρευνας - Ινστιτούτο Ελαίας Καλαμάτας