20 Ιουλίου: Πανηγύρι στη Βεριστιά

Τελικά, για να γίνει πανηγύρι στη Μεσσηνία με τον παραδοσιακό τρόπο, πρέπει οι κάτοικοι του χωριού να ...μηδενιστούν! Κάτι τέτοιο γράφαμε πέρυσι στην περιγραφή του πανηγυριού της Ποταμιάς, το ίδιο ισχύει και τώρα για το πανηγύρι της γειτονικής Βεριστιάς!

Η Βεριστιά σαν χωριό δεν υφίσταται πλέον. Εκείνο που έχει απομείνει πίσω από τις καταπράσινες πλαγιές της Αγυιάς, σε ένα πανέμορφο τοπίο, είναι τα ερείπια των πέτρινων σπιτιών που δείχνουν πως εδώ κάποτε: έζησαν, μεγάλωσαν και πέθαναν άνθρωποι με όνειρα και ελπίδες όπως όλοι μας.

Δραστήριοι όμως άνθρωποι οι απανταχού Βερισταίοι (και είναι πολλοί) με την εθελοντική τους δουλειά μέσω του πολιτιστικού τους συλλόγου κάνουν κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, του προφήτου Ηλία, το πανηγύρι τους και μάλιστα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο των παππούδων τους. Στην ανακαινισμένη εκκλησία τ' Αη Γιώργη κάνουν αποβραδίς τη λειτουργία του Εσπερινού και ανήμερα το πρωί πάνε λίγο πιο πάνω στο επίσης ανακαινισμένο εκκλησάκι του Προφήτου Ηλία και κάνουν την πανηγυρική λειτουργία της ημέρας. Την παραμονή λοιπόν μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα ευλογούνται οι προσφερθέντες άρτοι, διαβάζονται οι ευχές περί υγείας και όλοι ανηφορίζουν στον τόπο του πανηγυριού. Σε ένα πανέμορφο μέρος δίπλα στις βρύσες με το κρυσταλλένιο νερό και κάτω από τα δροσερά δέντρα, βράζουν τα καζάνια με την πατροπαράδοτη γίδα που θα προσφερθεί τις μικρές ώρες για να μαλακώσει το στομάχι.

Οι γίδες αποτελούν προσφορά των τοπικών κτηνοτρόφων και του Συλλόγου. Τα καζάνια έχουν στηθεί από πολύ νωρίς, σχεδόν από το μεσημέρι. Πρώτα όμως θα προσφερθεί η επίσης πατροπαράδοτη Γουρνοπούλα που παρουσιάζει μια καταπληκτική διαχρονικότητα και δεν λείπει από κανένα πανηγύρι, παραδοσιακό ή μη, της Μεσσηνίας. Αυτή φυσικά "επί ζυγίω" και πληρωμή για τις ανάγκες του Συλλόγου όπως και τα ποτά, και όχι δωρεάν όπως η γίδα!

Και με το φαγοπότι αφού ρεύσει άφθονος ο οίνος και η μπύρα αρχίζει και το γλέντι. Φέτος ήταν η ορχήστρα Καραβοκύρη συμπληρωμένη από κλαρίνο και δημώδη τραγουδιστή από την περιοχή της Ζούρτσας. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και το πρωί μετά τη θεία λειτουργία.

Του χρόνου μην ξεχάσετε να το επισκεφθείτε! Αξίζει τον κόπο.

Πηγή: pyrgostrifylias